Το στροφικό πέταλο αποτελείται από τεσσερις τένοντες, τον υποπλάτιο, τον υπερακάνθιο, τον υπακάνθιο και τον ελάσσονα στρογγύλο. Η ρήξη του τενοντίου στροφικού πετάλου είναι μία από τις πιο συνηθισμένες αιτίες πόνου στον ώμο. Η αιτια μπορει είναι είτε τραυματικής είτε εκφυλιστικής αιτιολογίας. Συνήθως συμβαίνει μετά από μία πτώση ή ακομα και όταν ο ασθενής σηκώσει απότομα βάρος είτε όταν κάνει βίαια μία κίνηση με αντίσταση.
Οι τένοντες που υφίστανται συχνότερα ρήξη είναι ο υπερακάνθιος και ο υπακάνθιος ενώ ρήξη στον υποπλάτιο είναι λιγότερη συχνή. Οι ρήξεις του στροφικού πετάλου μπορεί να είναι μερικού πάχους (PASTA lesion) ή ολικού πάχους. Σημαντικό ρόλο στην πρόγνωση και στην αντιμετώπιση παίζει η παρεκτόπιση του τένοντα από το ανατομικό σημείο που φυσιολογικά καταφύεται προτού επέλθει η ρήξη (μικρή, μεσαία, μεγάλη μαζική ρήξη) καθώς και η μυϊκή ατροφία που συμβαίνει μετά την αρχική ρήξη.
Η ρήξη του τενοντίου πετάλου προκαλεί έντονο πόνο στην περιοχή του ώμου, μυική αδυναμία και απώλεια της φυσιολογικής κίνησης του ώμου. Ο ασθενής πονάει και αδυνατεί να εκτελέσει απλές καθημερινές κινήσεις όπως το χτένισμα, το ντύσιμο και το πλύσιμο. Ο πόνος συνήθως εντοπίζεται στον βραχιονα, στην ωμοπλάτη ακόμα και στην περιοχή του αγκώνα. Πολλές φορές είναι τόσο επώδυνες οι κινήσεις του ώμου, που ο ασθενής δεν μπορεί να σηκώσει το χέρι του πάνω από το οριζόντιο επίπεδο. Χαρακτηριστικά ο ασθενής παραπονιέται για νυχτερινό άλγος ηρεμίας καθώς και για κριγμό στην απαγωγή του ώμου.
Η διάγνωση της ρήξης του στροφικού πετάλου γίνεται από το ιστορικό του ασθενούς, τα συμπτώματά του και την κλινική εξέταση. Κατά την κλινική εξέταση ελέγχεται το εύρος κίνησης του ώμου, η μυική ισχύς. Ο ορθοπαιδικός εκτελεί κατά την κλινική εξέταση συγκεκριμένα test με στόχο τον καλύτερο προσδιορισμό της αιτίας του άλγους. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται με τις απεικονιστικές εξετάσεις, δηλαδή τη μαγνητική τομογραφία ή τον υπέρηχο της ωμικής ζώνης. Οι απλές ακτινογραφίες βοηθούν στον αποκλεισμό άλλων παθήσεων του ώμου.
Η αντιμετώπιση της ρήξης του στροφικου πεταλου εξαρτάται από το μέγεθος της βλάβης, την αιτια της ρηξης (τραυματικη εκφυλιστικη) ,την ηλικια και τη δραστηριότητα του πάσχοντος. Σε περιπτώσεις που η βλάβη είναι μικρή και οι απαιτήσεις του ατόμου περιορισμένες η συντηρητική αγωγή δίνει τη λύση. Στις περισσοτερες περιπτώσεις μεγαλύτερων ρήξεων, ατόμων δραστηστήριων που έχουν περισσότερες απαιτήσεις στις καθημερινές δραστηριότητες, η αρθροσκοπική συρραφή δίνει λύση στο πρόβλημα.
Η συντηρητική θεραπεία αρχικά προτείνεται σε ορισμένες περιπτωσεις μερικής ρήξης και σε συγκεκριμένους ασθενείς με πλήρη ρήξη (ηλικιωμένοι με σοβαρά προβλήματα υγείας, χαμηλές απαιτήσεις στις δραστηριότητες ) .
Κατά τη συντηρητική θεραπεία ο στόχος είναι η ανακούφιση του ασθενούς από συμπτωματα όπως ο πόνος καθώς και τη βελτίωση της κίνησης του ώμου, όμως συνηθως δεν βελτιώνεται η μυική δύναμη .
Περιλαμβάνει:
Ανάπαυση και μείωση των δραστηριοτήτων , μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Φυσικοθεραπεία με κινησιοθεραπεία του ωμου και ασκήσεις ενδυνάμωσης .
Κατευθυνόμενες εγχύσεις
Κατευθυνόμενη έγχυση κορτιζόνης με την χρήση υπέρηχου για μεγαλύτερη ακρίβεια στο σημείο έγχυσης και συνεπώς μεγαλύτερη ανακούφηση συμπτωμάτων. Ασφάλεια λόγω αποφυγη επιπλέων βλάβης από έγχυση μέσα στον τένοντα.
Κατευθυνόμενη έγχυση με χρήση υπέρηχου στο σημείο της βλάβης με Πλάσμα Πλούσιο σε Αιμοπετάλια (PRP) σε περιπτώσεις μερικής ρήξης του στροφικού πετάλου για ακρίβεια θεραπείας στο σημείο της βλάβης.
Κατά τη χειρουργική επέμβαση, ο τένοντας επανατοποθετείται και καθηλώνεται από το σημειο όπου έχει ραγεί. Η επέμβαση γίνεται πλέον αρθροσκοπικά, δηλαδή διαμέσου μικρών οπών στο δέρμα μερικών χιλιοστών μέσα σε χρονικό διάστημα περίπου μιας ωρας.
Ο τένοντας καθηλώνεται με ειδικές συσκευές (άγκυρες) και ταυτόχρονα αντιμετωπίζεται όποιο άλλο προβλημα διαγνωστεί με την χρήση ειδικών εργαλίων μέσα από τις μικρές οπές εφόσον ο ορθοπεδικός χειρουργός είναι εκπαιδευμένος και εξειδικευμένος στην τεχνική αυτή.
Ο ασθενής μπορεί να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο μετα από μερικές ώρες. Το είδος και η διάρκεια της μετεγχειρητικής αποκατάστασης εξαρτάται από το μέγεθος της βλάβης και το είδος της χειρουργικής αντιμετώπισης.
