Η τροχαντηρίτιδα είναι μία εξαιρετικά επίπονη, χρόνια φλεγμονή, η οποία εμφανίζεται στην περιοχή του ισχίου και επηρεάζει τον τροχαντήρα του μηρού και του θύλακα που τον περικλείει.Παρατηρείται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων στις γυναίκες ηλικίας μεταξύ 40 και 60 ετών και σε αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα, (π.χ. δρομείς ή ποδοσφαιριστές).
Οι πιο συχνές αιτίες για την εμφάνιση της τροχαντηρίτιδας είναι:
Πόνος ή ευαισθησία στην εξωτερική περιοχή του ισχίου, στον γλουτό. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που με την πάροδο του χρόνου μετατρέπεται σε μία αρκετά επώδυνη και ανυπόφορη που πολλές φορές ακτινοβολεί κατά μήκος του ποδιού.
Η ανάβαση σε σκάλες ή σε ανηφορικά επίπεδα γίνεται με μεγαλη δυσκολία.
Ο ασθενής δεν μπορεί να ξαπλώσει από εκείνη την πλευρά και ξυπνάει συχνά μέσα στην νύχτα.
Σε περιπτώσεις αθλητών εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την πραγματοποίηση της προπόνησης και την απόδοση του αθλητή.
Στα αρχικα στάδια, τα συμπτώματα υποχωρούν μετά την ανάπαυση του ασθενούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζεται στην ώρα της και τελικά τα συμπτώματα της να γίνονται όλο και πιο έντονα.
Η διάγνωση είναι συνήθως κλινική και βασίζεται ιστορικό που παρέχει ο ασθενής σε συνδυασμό με κάποιες κλινικές δοκιμασίες.
Το συνηθέστερο εύρημα είναι ευαισθησία στην ψηλάφηση της περιοχής του μείζονα τροχαντήρα.
Σε περιπτώσεις που στο ιστορικό έχει προηγηθεί πτώση, είναι απαραίτητος ο ακτινολογικός έλεγχος για αποκλεισμό κάποιου κατάγματος.
Σε περιπτωση αδυναμιας στο περπάτημα , μπορει να χρειαστεί κάποια επιπλέον εξέταση με μυοσκελετικό υπέρηχο ή μαγνητικη τομογραφιά για τον αποκλεισμό κάποιας αλλης αιτίας όπως π.χ. ρήξης στους τενοντες της πέριοχής.
Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική :
Αποφεύγονται οι δραστηριότητες που επηρεάζουν την άρθρωση .
Ανάπαυση και ξεκούραση του ασθενούς.
Η τοποθέτηση πάγου είναι σημαντική, όταν η πάθηση βρίσκεται στην οξεία φάση.
Η θεραπεία με φυσικοθεραπεία και διατάσεις της λαγονοκνημιαίας ταινίας είναι πολύ σημαντική.
Απώλεια βάρους για να μην υπερφορτώνεται η άρθρωση.
Σε πιο δύσκολα περιστατικά, οι τοπικές ενέσεις κορτιζόνης έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικές όταν γίνονται κατευθυνόμενες με υπέρηχο για την μεγαλύτερη ανακούφιση των συμπτωμάτων και αποφυγή βλάβης στους τένοντες της περιοχής.
Όταν έχουν αποτύχει όλες οι μέθοδοι της συντηρητικής αντιμετώπισης η χειρουργική αντιμετώπιση της τροχαντηρίτιδας αποτελεί την λύση. Η χειρουργική επέμβαση είναι πλέον ελάχιστα επεμβατική και πραγματοποιείται και αρθροσκοπικά.
